اثر گونه و مکان کاشت بر فراسنجه های تخمیری و قابلیت هضم برون تنی چهار گراس مرتعی

به منظور بررسی تاثیر گونه و مکان کاشت بر فراسنجه های تخمیری و قابلیت هضم به روش برون تنی چهار گونه برتر فسکیوی بلند، علف پشمکی، علف باغ و علف قناری در مرحله رشد رویشی این آزمایش انجام شد. آزمایشی در قالب طرح خرد شده در مکان و به صورت بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه و مزرعه تحقیقاتی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی پژوهشکده تبریز در سال 1400 انجام شد. فراسنجه های تخمیری و قابلیت هضم در 24 ساعت پس از انکوباسیون با روش تست گاز محاسبه شد. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون دانکن در سطح پنج درصد انجام شد. نتایج نشان داد گونه-های مورد بررسی بر فراسنجه های تخمیری و قابلیت هضم تاثیر معنی دار داشتند (0.05>p). مقدار اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (03/1 میلی مول در کیلوگرم ماده خشک)، قابلیت هضم ماده آلی (68/62 درصد) و پروتئین میکروبی (60/75 گرم در کیلوگرم ماده آلی قابل هضم) در گونه بروموس نسبت به سه گونه دیگر بهتر بود. مقادیر قابلیت هضم ماده خشک (87/65 درصد)، انرژی قابل هضم (13/11 مگاژول در کیلوگرم ماده خشک) و ماده خشک مصرفی (41/2 درصد وزن بدن) در گونه فالاریس بیش ترین بود و گونه فسکیوی بلند کم ترین مقادیر فراسنجه های تخمیری و قابلیت هضم را داشت. نتایج نشان داد مکان کشت بر تمام صفات مورد بررسی به جز مقادیر پروتئین میکروبی تاثیر معنی دار داشت (0.05>p). مقدار اسیدهای چرب کوتاه زنجیر در گیاهان کشت شده در مزرعه و مقادیر ماده خشک مصرفی، قابلیت هضم ماده خشک، قابلیت هضم ماده آلی، قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک و انرژی قابل هضم در گیاهان کشت شده در گلخانه بالاتر بود.