اثرات تغذیه ای تفاله هسته آلبالو (pruns cerasus) بر شاخص های آنتی اکسیدانی میش های نژاد کردی پیرامون زایش

مقدمه: استفاده از مواد خوراکی که رقابتی با زنجیره ی غذایی انسانی ندارد، بهترین راهکار برای تغذیه ی حیوانات اهلی با هدف تامین مواد مغذی است و کاهش هزینه های موجود است. در این راستا استفاده از منابع علوفه ای با کیفیت پایین و بقایای صنایع غذایی و کشاورزی در تغذیه نشخوارکنندگان مورد توجه متخصصین تغذیه دام قرار گرفته است. هسته یکی از فراورده های فرعی آلبالو می باشد که مقادیر زیادی از آن در کارخانه های فرآوری دوریخته می شود. این مقادیر بالا به عنوان پسماند مشکلاتی برای دفع با خود به همراه دارد. با این حال، ترکیب شیمیایی هسته آلبالو ترش نمایانگر یک ماده با ارزش بالقوه می باشد. هسته آلبالو می تواند به عنوان منبع پروتئین، فیبر، چربی و پلی فنول در جبره استفاده شود. بنابراین با توجه به اینکه اطلاعات اندکی در مورد ارزش کاربردی هسته آلبالو و نقش تغذیه ای و آنتی اکسیدانی آن در تغذیه دام موجود است، هدف از این تحقیق بررسی اثر استفاده از هسته آلبالو در جیره گوسفند بر شاخص های آنتی اکسیدانی می باشد. مواد و روش ها: این آزمایش در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند انجام شد. هسته آلبالو از کارخانه ی فرآوری آلبالو در شهر مشهد تهیه شد. 20 راس میش کردی با میانگین وزن اولیه 09/8 ± 49/47 کیلوگرم و میانگین نمره وضعیت بدنی 316/0±925/2 انتخاب و به 4 گروه 5 راسی بر اساس وزن و نمره وضیت بدنی تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (فقط جیره پایه)، 2) جیره پایه + 4 درصد تفاله هسته آلبالو، 3) جیره پایه + 8 درصد تفاله هسته آلبالو، 4) جیره پایه + 12 درصد تفاله هسته آلبالو بود. در جیره های غذایی، سبوس گندم جایگزین تفاله هسته آلبالو شد. طول دوره آزمایش از 21 روز قبل از زایمان تا 21 روز پس از زایمان ادامه داشت. نمونه گیری خون در روزهای 21-، 14-، 7-، صفر، 7، 14 و 21 روز نسبت به زایمان انجام شد. نتایج و بحث: نتایج نشان داد اثر سطوح مختلف تفاله هسته آلبالو بر آنزیم های کبدی و شاخص های سامانه آنتی اکسیدانی میش های کردی پیرامون زایش معنادار است. بر اساس نتایج بدست آمده، اثر سطوح مختلف تفاله هسته آلبالو بر غلظت آسپارتات آمینوترانسفراز و لاکتات دهیدروژناز تاثیری نداشتند. اما غلظت آلانین آمینوترانسفراز، ظرفیت آنتی اکسیدانی کل و مالون دی آلدهید بین تیمارها معنی دار بود (05/0 > p). غلظت مالون دی آلدهید سرم با افزایش تفاله هسته آلبالو در جیره کاهش و ظرفیت آنتی اکسیدانی افزایش یافت (05/0 > p). مکانیسم اثر آنتی اکسیدان های غذایی در تقویت ظرفیت آنتی اکسیدانی بدن مشخص نیست، اما احتمالاً با خنثی سازی اکسیدان ها میزان پراکسیداسیون بدن را کاهش می دهند و این به عنوان منبع کمکی برای دفاع آنتی اکسیدانی بدن محسوب می شود. نتیجه گیری کلی: با توجه به اثرات مثبت تغذیه تفاله هسته آلبالو بر شاخص های آنتی اکسیدانی میش های دوره انتقال، می توان از تفاله هسته آلبالو در تغذیه دام به عنوان منبع خوراکی جایگزین ارزان قیمت استفاده کرد. این فرآورده فرعی نه تنها هزینه های تغذیه را کاهش می دهد بلکه می تواند از آلودگی های زیست محیطی ناشی از دفع این محصولات نیز می تواند جلوگیری نماید.