احتیاجات و نیازهای غذایی شتر و استفاده از پس مانده های کشاورزی در تغذیه آن

ایران کشوری است که به علت قرار گرفتن روی کمربند خشک جهان از نظر میزان بارندگی فقیر بوده و میزان ریزش باران در نقاط مختلف آن بین 185 میلی متر در استان گیلان تا حدود صفر در بعضی مناطق کویری تغییر می نماید که در قسمت اعظم فلات مرکزی میزان بارندگی کمتر از 30 میلی متر در سال بوده و در قسمت وسیعی از حاشیه کویر مرکزی و کویر لوت و همچنین، مناطق جنوب شرقی کشور میزان بارندگی زیر 100 میلی متر در سال می باشد که این اختلاف بارندگی در کشور باعث ایجاد سیستم خاص و ایجاد زیستگاه برای موجودات و جانوران خاص و متفاوتی می گردد و از نظر دامپروری نیز مهیای پذیرش انواع خاصی از دام می باشند. شترها به‌خوبى براى زندگى در نواحى کم باران و مناطقی که نزولات آسمانى کمتر از 350 میلى‌متر در سال مى‌باشد تطابق یافته‌اند. در شرایط طبیعى یعنى مساعد بودن شرایط جوى و بارندگى بیش از 70 میلى‌متر، گیاهان طبیعى موجود در هر منطقه، غذاى کافى را براى این دام فراهم مى‌کنند، ولى در مواقع خشکسالى نیاز به تغذیه کمکى دارند. با توجه به خشکسالی های اخیر در کشور و مشکلات پرورش دام سبک از نظر تامین علوفه مورد آنها و از طرف دیگر علاقه مردم در استفاده از نمودن از گوشت، شیر و فرآورده های شتر ( از قبیل پشم و چربی کوهان) نیازمند توجه به پرورش این حیوان و علمی کردن پرورش آن در کشور می باشد. این مقاله تلاش دارد به اجمال نگاهی به نیازها و احتیاجات غذایی شتر و استفاده از پتانسیل های بالقوه پسماندهای کشاورزی درتغذیه شتر داشته باشد. امید است شاهد توسعه پرورش صنعتی و علمی شتر در کشور در آینده نزدیک باشیم و باید سیاست های پرورش علمی با اهداف تولیدی متناسب با توانمندی های هر گونه و نژادی از شتر برنامه ریزی شود.