بررسی تاثیر پارامترهای موثر بر مقاومت فشاری و خوردگی در بتن سبک ژئوپلیمری

بتن ژئوپلیمری، از بتنهای نوینی است که توانسته میزان استفاده از سیمان در بتن را به صفر برساند و یا بسیار محدودکند. این بتن ترکیبی از یک پیشماده مانند سرباره و یک محلول قلیایی مانند هیدرووکساید می باشد. یکی از انواع بتنهای ژئوپلیمری، بتن سبک ژئوپلیمری است. در این نوع بتن سبکدانهها، پوکهها و یا سنگدانههای بازیافتی سبک به صورتجزئی و یا کلی جایگزین سنگدانههای طبیعی میشود. دراین پژوهش عملکرد بتن سبک ژئوپلیمری با بررسی پارامترهاییمانند تاثیر سبکدانه لیکا، نسبت محلول به چسباننده، نسبت محلول سدیم سیلیکات به محلول سدیم هیدروکساید و غلظتمحلول سدیم هیدروکساید بررسی شده است. بدین منظور نمونههای مختلف بتن سبک ژئوپلیمری ساخته شد و تحتآزمایش مقاومت فشاری و آزمایش خوردگی قرار گرفت . بررسی نتایج نشان می دهد، افزودن سبکدانه لیکا، افزایش نسبتسدیم سیلیکات به سدیم هیدروکساید و افزایش نسبت محلول قلیایی به چسباننده منجر به کاهش مقاومت فشاری وافزایش خوردگی می گردد. همچنین افزایش غلظت محلول سدیم هیدروکساید سبب افزایش مقاومت فشاری و کاهشخوردگی می گردد.