برنامه ریزی هماهنگ کاربری زمین و حمل و نقل؛ منطقه 2 تهران

شدت یافتن اثرات زیانبار حمل و نقل شهری در چند دهه اخیر مورد توجه برنامه ریزان شهری و مهندسین حمل و نقلقرار گرفته، بنابراین راه حل های زیادی برای رفع معضلات حمل و نقل پیشنهاد شده و با توجه به شرایط شهرها، راهبردهای مختلفی بهکار گرفته می شود. از آنجا که منطقه 2 تهران به عنوان سومین منطقه پرجمعیت تهران شناخته می شودو در سال گذشته 790 هزار سفر در آن تولید شده است، تنها .0 هزار نفر در ساعات اوج ترافیک از حمل و نقل عمومیاستفاده می کنند و خطوط مترو در این محدوده فقط 1 / 0 درصد از جابجایی های سالانه را انجام می دهند وتعداد تصادفات این منطقه در تهران رتبه دوم را به خود اختصاص داده است. این پژوهش با توجه به مسائل و اهدافی چونتعیین مناسب ترین راهبرد حمل و نقلی در محدوده موردمطالعه و بررسی مشکلات موجود و تعدیل آنها جهت بهبود حملو نقل محدوده مورد مطالعه از برنامه ریزی هماهنگ کاربری زمین و حمل و نقل استفاده کرده و با تبیین شاخصهای ایننظریه و بررسی عملیاتی کردن آنها در منطقه 2 از طریق مدل مقایسات زوجی و پرسشنامه، به اولویت بندی شاخص هایمنتج از برنامه ریزی هماهنگ کاربری زمین و حمل و نقل پرداخته که افزایش تراکم کاربری ها در اطراف پایانه ها وایستگاه های حمل و نقل عمومی با بیشترین امتیاز به عنوان اولویت اول برگزیده شد. با توجه به وضع موجود محدودهمورد مطالعه و اینکه هیچ راه حل منفردی برای حل مشکلات پیچیده حمل و نقل وجود ندارد، پیشنهاد می شود که یکساز و کار جامع و هماهنگ با برنامه ریزی بلند مدت بهکار گرفته شود تا نظریه برگزیده این پژوهش یعنی برنامه ریزیهماهنگ کاربری زمین و حمل و نقل در منطقه 2 تهران عملیاتی شود.