نقش حوزه های علمیه در کاهش آسیب های اجتماعی جنگ بیولوژیک

جنگ کشاکش و برخورد مسلحانه میان دو یا چند دولت ، یا تجاوز به قلمرو یک دولت می-باشد که با توسعه ی فنون جنگی به پیدایش انواع تازه ای از جنگ انجامیده است. هم چنین بیوتروریسم که از منتشر کردن عوامل بیولوژیکی با هدف کشتن یا آسیب رساندن به انسان-ها، حیوانات و گیاهان با قصد قبلی، تهدید و وادار ساختن دولت یا گروهی از مردم به انجام عملی یا برآورده کردن خواسته های سیاسی یا اجتماعی قدرتها صورت می گیرد. پژوهش حاضر با هدف شناخت آسیب های اجتماعی جنگ بیولوژیک و نقش حوزه های علمیه در کاهش این آسیب ها با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و روش مطالعه ی کتابخانه ای انجام گرفته و نتایج این تحقیق حاکی از آن است که جنگ بیولوژیک یک تهدید امنیتی بوده و یکی از مهم ترین مولفه های امنیت ملی؛ یعنی حفظ جان مردم را نشانه گرفته است. حوزه های علمیه به عنوان یکی از مهم ترین مراکز آموزش و تدریس علوم دینی و مهد پرورش فضلا و علماء نقش مهمی را توانسته در ارتقاء سطح فکر، اخلاق و آگاهی مردم داشته باشند و هم چنین توانسته اند با کارکرد مناسب در عرصه تبلیغ آموزه های دینی وبهره گیری از علوم روز و تخصص گرایی نقش مهمی را ایفا کرده و به ترویج ارزش‌های اخلاقی بپردازند .هم چنین با آموزش و به کارگیری توان طلاب جوان و دانش و تجربه بزرگان دینی وفنی در غالب گروه های جهادی پا به عرصه عمل گذارده و سبب کاهش چشم گیرآسیب های فرهنگی اخلاقی- اجتماعی و آموزشی و اقتصادی شده اند.