نقش حوزه های علمیه درکاهش آسیب های فردی و اجتماعی جنگ بیولوژیک

جنگ بیولوژیک به مفهوم استفاده هدفمند از عوامل بیولوژیک، اعم از باکتری‌ها، ویروس‌ها، تک‌یاخته‌ها، قارچ‌ها، حشرات و انگل‌ها یا فرآورده‌های آن‌ها مانند توکسین‌ها به منظور کشتن یا ناتوان کردن انسان‌ها، جانوران یا گیاهان است. ویروس‌ها تا امروز بیش از همه جنگ‌های رخ داده در تاریخ مردم را کشته‌اند. در اکثر موارد حتی قبل از این که انسان از وجود ویروس آگاهی داشته باشد، بر اثر بیماری‌هایی مثل آبله یا طاعون کشته شده است. حوزه‌ی علمیه از جهات مختلف برای جامعه نقشی حیاتی دارد تا آن جا که مقام معظم رهبری می فرماید:«حوزه‌ی علمیه از نیروهای مسلح موثرتر است، این جزء بینات و بدیهیات ماست» لذا این مقاله به روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای در صدد بررسی نقش حوزه های علمیه در کاهش آسیب های فردی و اجتماعی جنگ های بیولوژیک است. در این راستا پس از تعیین چهارچوب نظری بحث و تبیین چیستی و تاریخچه ای کوتاه از جنگ-های بیولوژیکی به تاثیر فردی و اجتماعی حوزه های علمیه در جنگ های بیولوژِیکی پرداخته شده است و به این نتایج دست یافته شد که حوزه‌ها در طول زمان توانسته‌اند اولاً دین را حفظ و تبیین کنند؛ ثانیاً توانسته‌اند روحیه‌ی دینی مردم را تقویت کنند و بعضاً قوی تر از نیروهای مسلح عمل کنند.