تحلیل ماده 1 و3 کنوانسیون منع توسعه، تولید و ذخیره سلاح های بیولوژیک بر اساس آیات و روایات

اسلام دین صلح و امنیت است و مطابق قرآن کریم و سنت پیامبر (صلى الله علیه و آله) جنگ، صرفا در حالت اضطراری و دفاعی در مقابل دشمن مشروع است و تولید و به‌کارگیری سلاح‌های کشتار جمعی از دیدگاه اسلام، نه تنها توصیه نمی‌شود، بلکه ممنوع و حرام شرعی است؛ امروزه یکی از مهم ترین معضلها، جنگهایی هست که با به کارگیری سلاح‌های بیولوژیک یکی از وحشتناکترین ابزارهای مخاصمات در گذشته و تهدیدی جدی در مناقشات آینده می باشند. هر چند جامعه بین الملل از طریق وضع کنوانسیون های منع استفاده از سلاح‌های بیولوژیک از جمله کنوانسیون تسلیحاتی بیولوژیکی1972، تولید، دستیابی، انتقال و ذخیره سازی تسلیحات بیولوژیک و سمی را ممنوع کرد؛ اما این قوانین نیز بازدارندگی چندانی نداشته و همچنان این سلاح ها در جنگ ها مورد استفاده قرار می گیرند. طبق ماده 1 و3 این کنوانسیون نباید عوامل میکروبی یا سایر عوامل بیولوژیک یا مواد سمی از هر منشا که باشند و یا به هر طریق و یا به هر نوع یا مقدار که تولید شوند مورد استفاده کشورها یا وادار نمودن دیگران به بکارگیری آن ها قرار گیرند. از این رو با توجه به اهمیت این موضوع در جهان کنونی، نوشتار حاضر با روش توصیفی _ تحلیلی ، ماده 1 و3 کنوانسیون منع سلاح‌های بیولوژیک و آیات و روایات را مطالعه نموده و در بررسی به این نتیجه دست یافت که اگر چه موضوع استفاده از سلاح های میکروبی و بیولوژیک از مسائل مستحدثه و جدید است اما در صدر اسلام نیز، موارد مشابهی وجود داشته که می توان از آن حرمت استفاده از این سلاح ها در عصر حاضر را استنباط کرد. ازجمله ادله‌ای که این اصل را ثابت می‌کند، اطلاق و عموم بسیاری از آیاتی است که بر احترام جان و مال انسان‌ها، بلکه حیات حیوانات و نباتات دلالت دارد همچنین با تمسک به اطلاق روایات می‌توان دریافت که اسلام دینی است که اجازه نمی‌دهد حتی درختان قطع شوند و یا به کشتزارها و محیط‌زیست آسیبی برسد و یا جنازه‌ دشمن مثله شود، بنابراین به طریق اولی از بین بردن انسان ها را در جنگ‌های بیولوژیک مجاز نخواهد بود.لذا ادعا می شود آیات و روایات به نحو اتم و اکمل آنچه که در ماده یک و سه کنوانسیون آمده اشاره دارد و حتی نواقصی که از جهاتی متوجه این مواد قانونی است در قوانین اسلام وجود ندارد.