بررسی سیستمی عوامل موثر بر افزایش سهم اتوبوسرانی در حمل و نقل عمومی به کمک پویایی‌شناسی کیفی سیستم‌ها، (مورد مطالعه کلانشهر مشهد)

سیستم حمل و نقل شهری، سیستمی پیچیده با متغیرهای متعدد و حلقه‌های بازخوردی غیرخطی است. هدف این مقاله ارائه مدلی بر اساس نمودارهای علّی‌حلقوی در سیستم حمل و نقل شهری به منظور افزایش مد اتوبوسرانی می‌باشد. با استفاده از این مدل، ماهیت پیچیده و پویای سیستم حمل و نقل شهری درک و تاثیر سیاست‌ها ارزیابی می‌گردد. در این تحقیق، تلاش شده است تا متغیرهای اثرگذار بر سیستم اتوبوسرانی شناسایی شوند. همچنین چگونگی تاثیرگذاری هریک از این عوامل بر استفاده از اتوبوس بررسی و تعیین گردد. از آنجایی‌که سیستم حمل و نقل، سیستمی پویا با ابعاد گوناگون و عوامل متعددی است که این عوامل در طول زمان متغیر هستند، بنابراین جهت شناسایی عوامل موثر بر استفاده از حمل و نقل اتوبوسرانی از روش پویایی‌شناسی‌ سیستم‌ها استفاده شده است. در نهایت طبق بررسی مدل و نظرات خبرگان، پیشنهاداتی جهت بهبود افزایش سهم اتوبوسرانی در حمل و نقل عمومی ارائه گردید.