تاثیر میکروسیلیس و الیاف پلی‌پروپیلن بر بتن سبک خودتراکم حاوی لیکا

امروزه با توسعه تکنولوژی بتن در دنیا و با توجه به کاربرد و مزایای بتن خودتراکم مانند عدم نیاز به ویبره، کیفیت بهبود ساخت، کاهش آلودگی صوتی هنگام اجرا و... استفاده از این نوع بتن به طور روزافزون در حال گسترش است. از طرفی تولید و استفاده از بتن سبک در اعضای باربر سازه‌ها به دلیل داشتن مزایایی چون کاهش وزن سازه، کاهش ابعاد مقاطع بتن مسلح و... از اهمیت بالایی برخوردار است و به کارگرفتن سنگدانه‌های سبک در ساخت بتن خودتراکم منجر به ایجاد ویژگی‌های بتن سبک و بتن خودتراکم در یک ماده ساختمانی به نام بتن سبک خودتراکم (sclc) می‌گردد. در این پژوهش مقایسه تاثیر ژل میکروسیلیس الیاف‌دار (حاوی 10 درصد میکروسیلیس و 1/0 درصد حجمی الیاف پلی‌پروپیلن) به مقدار 10 درصد وزن سیمان (lsgp) و همچنین اثر همین ترکیب (lsfp) نیز به صورت مجزا در آزمایشگاه مورد توجه بوده است. علاوه بر این خواص مکانیکی بتن سبک خودتراکم حاوی لیکا در دو نوع عمل آوری مرطوب و محیط آزمایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفت. آزمایش‌های بتن تازه شامل آزمایش های جریان اسلامپ، t50، قیف vشکل، جعبه ی l شکل و آزمایش‌های بتن سخت شده شامل مقاومت‌های فشاری، کشش (برزیلی)، کشش ناشی از خمش، جذب آب و سرعت عبور امواج اولتراسونیک بر روی نمونه‌ها صورت گرفت. نتایج نشان می‌دهد که به‌کارگیری دو ترکیب lsgp و lsfp، علیرغم کاهش خواص رئولوژیکی، بهبود خصوصیات مقاومتی بتن سبک خودتراکم را به همراه دارد. همچنین با بررسی بر روی خصوصیات مقاومتی بتن سبک خودتراکم می‌توان نتیجه گرفت ژل میکروسیلیس الیاف‌دارتهیه شده در مقایسه با ترکیب یادشده به صورت مجزا عملکرد بهتری از خود نشان داده است. همچنین در ادامه مطالعه مشاهده گردید که عمل آوری نمونه‌های بتن سبک خودتراکم در شرایط محیط آزمایشگاهی در مقایسه با شرایط مرطوب از نرخ افزایش مقاومت بیشتری برخوردار می‌باشد.