تعیین برهم‌کنش‌های پایدار بر اساس ژن‌های خانه‌دار

ژن‌های خانه‌دار در تمامی شرایط زیستی و مراحل رشد بافت حاضر بوده و همیشه بیان می‌شوند. ژن خانه دار، ژن بنیادی است که برای نگهداری از عملکرد اولیه سلول موردنیاز بوده و در بیشتر سلول های یک ارگانیسم بیان‌شده و پروتئین‌های متناظر را می سازد. در حالت عادی، برخی از ژن‌ها در شرایط و گام‌های متفاوت از چرخه سلولی بیان نمی شوند که می تواند دینامیک حضور یک پروتئین و به‌تبع آن برهمکنش های گذرا یا پایدار را مشخص کند. برهمکنش های پایدار در تعیین کمپلکس های پروتئینی نقش مهمی دارند. یکی از چالش‌های موجود در زیست‌شناسی سیستمی، تعیین حد آستانه‌های مناسب برای تعیین پروتئین‌های فعال در هر زمان و مشخص کردن برهم‌کنش‌های پایدار هست. هدف ما در این مقاله، تعیین حد آستانه منحصر به هر ژن برای مشخص کردن ژن‌های خانه‌دار و برهم‌کنش‌های پایدار هست. با استفاده از الگوریتم بهینه‌سازی فرا ابتکاری کرم شب‌تاب و تابع جذابیت مبتنی بر ترکیب مجموعه کمپلکس‌های استاندارد و بیان هم‌زمان ژن‌ها، حد آستانه مخصوص هر ژن تعیین  می شود. نتایج تجربی روی‌داده‌های موجود نشان می‌دهد که حد آستانه‌های ایجادشده با روش ابداعی نتایج بهتری نسبت به روش‌های قبلی داشته است.