کابوس‌نمایی یک واقعیت یا واقع‌نمایی یک کابوس؛ بررسی نشانه‌شناختی عناصر گروتسک در پیکره انسان؛ مورد پژوهش: آثار نقاشی مهرنوش بادپر

هنر معاصر ایران با تاثیر‌پذیری از بافتار و سنت‌های موجود در جامعه، رویکردی انتقادی در برابر پدیده‌ها به خود گرفته است. یکی از قالب‌هایی که برای بیان بهتر درد و رنج انسان معاصر در هنر امروز مورد استفاده قرار می‌گیرد، گروتسک است. گروتسک درواقع سبک تزیینی و خارق‌العاده‌ای است، که از روم باستان برجای مانده و دوباره احیا شده است. پژوهش حاضر با بررسی آثار مهرنوش بادپر سعی در واکاوی عناصر گروتسک در این آثار را داشته تا با مطالعه بر روی این عناصر به این پرسش پاسخ دهد که بیان گروتسک در این آثار به دنبال واقع‌نمایی تصویر کابوس بوده و یا قصد ناهمگون جلوه دادن یک لحظه از واقعیت را دارد؟ برای پاسخ به این پرسش، پژوهش حاضر با بهره‌مندی از رویکرد نشانه‌شناسی به واکاوی عناصر گروتسک در این آثار پرداخته و به تحلیل نمونه‌های مطالعاتی می‌پردازد. در این آثار عناصری غیرانسانی به پیکره انسان اضافه و تمامیت بدن از حالت طبیعی خود خارج شده و دچار دگردیسی می‌شود. اعضای غیرمعمول در پیکره انسانی امری است که در این آثار از لحظات واقعی، بیانی گروتسک‌وار را پدید می‌آورد. محتوای این پژوهش به‌صورت کمی، گردآوری اطلاعات به روش اسنادی (مطالعات کتابخانه‌ای) و به شیوه‌ی توصیفی   -    تحلیلی و در مواردی نیز تاریخی است.

making the reality look horrifying or showing a horroras real: a semiotic analysis of grotesque elements in the human body; case study: painting’s works of mahrnoush badpar

the human body has been one of the most challenging subjects for artists from the distant past until now. in contemporary art, the artists have exploited the subject of the body to express their critical approaches to social and cultural phenomena for the purpose of having greater impact on their audience. hence, when the subject of the body appears in a grotesque form, a new representation of the body appears, which is against the usual conventions. according to aristotle’s (in ancient greece) view of the human body, a body is “healthy and harmonious” as long as all of its parts have measurable values. this theory has continued to the present day to the extent that in georges bataille’s view, the human body (the specific form of the human body) has a metaphysical dimension (similar to the conception of the human body in ancient greece). there is harmony in such a body and each number has been defined in harmony with the other members as well as the whole body (thomson, 1972: 11).