کاربرد مفاهیم دینی و تصویرهای قرآنی در شعر معد الجبوری

بینامتنیت یا تناصّ یکی از تکنیک‌ های زبانی است که چگونگی ارتباط و تعامل میان انواع آفرینش‌های ادبی را بررسی می‌کند و در آثار منثور و منظوم ادیبان به اشکال مختلف نمود دارد. اشعار معد الجبوری شاعر معاصر عراقی نیز از این قاعده مستثنی نیست. جستار حاضر با استفاده از روش توصیفی‌تحلیلی در پی یافتن مهم‌ترین اهداف و دلالت‌های معنایی میراث قرآنی در شعر معد الجبوری برآمده است. یافته‌های تحقیق حکایت از آن دارد که نشانه‌های بینامتنیت قرآنی در شعر معد الجبوری به اشکال گوناگون بازتاب یافته است. پیوند عمیق شاعر با قرآن سبب شده است تا به فراخور سخن، از تصاویر و داستان‌های قرآنی بهره بگیرد و آن را در متن ابداعی خود بگنجاند. استمداد از مفاهیم و مبانی قرآنی این امکان را به الجبوری می‌دهد تا با احساس غنیّ شاعرانه و بیانی شیوا بتواند اوضاع مردم ستمدیدۀ جهان عرب به ‌ویژه کشور عراق را به ‌درستی تبیین کند.

intertextual effects of the holy quran in the poetry of ma’d al-jubūrī

intertextuality or taāṣ is one of the linguistic techniques that examines the relationship and interaction between various literary works in prose and poetry, and presents in different forms in the works of authors. ma’d al-jubūrī’s poems, a contemporary iraqi poet, are no exception to this rule. this article, using a descriptive-analytical method, aims to identify the most important objectives and semantic implications of the quranic heritage in ma’d al-jubūrī’s poetry. the research findings indicate that the signs of quranic intertextuality have been reflected in various forms in intertextuality. the deep connection of the poet with the quran has allowed him to incorporate quranic images and stories into his creative text according to the context. drawing on quranic concepts and foundations, al-jubūrī can eloquently explain the plight of the oppressed people in the arab world, especially in iraq, with a rich poetic sensibility and elegant expression.