جایگاه ادبیات فارسی در مجموعه آثار استاد محمود فرشچیان با تاکید بر نگارۀ «حافظ»

ادبیات فارسی از غنی‌ترین و تاثیرگذارترین مولفه‌های فرهنگی ایران و جهان بوده که شاهکار‌های آن همواره در شرق و غرب مورد ستایش بوده است. از دیرباز، نقاشی ایرانی با ادبیات فارسی دارای روابطی بنیادین و ریشه‌دار بوده است و هر یک سبب غنای دیگری بوده است. مسئله یا پرسش اصلی این پژوهش این بوده که استاد محمود فرشچیان تا چه میزان از ادبیات فارسی بهره‌مند بوده است؟ همچنین هنرمند چرا و چگونه از ادبیات بهره‌مند بوده و به طور کلی رویکرد هنرمند به قلمرو ادبیات فارسی چطور بوده است؟ هدف این پژوهش نخست، تبیین میزان بهره‌مندی هنرمند از ادبیات فارسی و سپس، تحلیل چرایی، چگونگی و رویکرد استاد فرشچیان به ادبیات فارسی بوده است. این پژوهش از نوع نظری و با روش توصیفی تحلیلی آثار و با رویکردی تاویلی و ترکیبی انجام گرفته است. روش گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه‌ای و میدانی و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز کمی و کیفی بوده است. نتیجه این بوده است که علاوه بر اهمیت اساسی جایگاه ادبیات فارسی و چرایی و چگونگی بهره‌مندی هنرمند از ادبیات فارسی که بدان پرداخته شد، به طور کلی، نگرش استاد فرشچیان به مقولۀ ادبیات فارسی، دارای سیری هدفمند و البته تدریجی از وابستگی به ادبیات تا استقلال از ادبیات بوده است. او در آغاز تحت سیطرۀ شاعران بزرگ ایرانی و درصدد بازتاب جهان آفاقی و روایت تصویری اندیشۀ شاعران زبان فارسی است. اما در طول زندگی حرفه‌ای و به تدریج، با چرخشی معنادار به سمت روایت جهان انفسی و درونی خود گام برداشته است.