راهکارهای احیاء و بهینه‌سازی قالی پَرو، دستبافتۀ ناشناختۀ لرستان

دستبافتۀ بومی«قالی پرو»، هنر- صنعتی خانگی است که توسط زنان روستایی منطقۀ پلدختر لرستان و روستای ولیعصر (عج)، از پارچه‌های بلااستفاده و دورریز بافته می‌شود و با وجود قابلیت‌های زیبایی‌شناسانه و کاربردی آن، امروزه به دلایل مختلف کم‌تر مورد توجه و استقبال واقع شده است. پژوهش حاضر با هدف یافتن راهکارهایی جهت احیاء و بهینه‌سازی تولید و عرضۀ «قالی پرو» شکل گرفته است. از این رو لازم است در ابتدا به آسیب‌های موجود در مسیر تولید این دستبافته پرداخته شود تا راهکار‌هایی در پاسخ به سوالات تحقیق ارائه نمود که عبارت‌اند از: چگونه می‌توان قالی پرو را به عنوان یک هنر - صنعت خانگی احیاء نمود؟ و احیاء قالی پرو چه فایده‌ای به دنبال دارد؟ جهت دستیابی به پاسخ‌های مناسب، از روش زمینه‌محور برای تحلیل داده‌ها به شیوۀ توصیفی- تحلیلی استفاده شد و اطلاعات، به طریق کتابخانه‌ای و میدانی جمع‌آوری شدند. با تحلیل داده‌ها که به روش کیفی انجام شد، راهکارهای به دست آمده، به بازنگری و اصلاح در سه شاخۀ تولید، توزیع و مصرف، معطوف گردید.  پاره‌ای از راهکارها عبارت‌اند از: معرفی و شناساندن قالی پرو در بازارها، تعریف کاربرد‌ها و روش‌های اجرایی جدید برای این دستبافته و استانداردسازی کارگاه‌های تولیدی آن. اصلاح موارد مذکور، ضمن حفظ میراث بومی و سنتی منطقه، زمینه‌ساز ایجاد اشتغال خواهد بود.

Solutions for Remediating and Optimizing “Qāli Paru”, an Unknown Handicraft of Lorestan Province

Qāli Paru is a kind of carpet which can be categorized as a household artifact woven out of unused fabrics by rural women in Vali-e-Asr Village, Poldokhtar region, Lorestan province. This product is now less noticeable despite having aesthetic and functional aspects. The present study seeks to find ways to revive and optimize the production and supply of Qāli Paru. For this purpose, the research initially deals with existing damages the artifact have suffered from, and then it tries to answers the following question: How can we revive Qāli Paru carpets as a domestic artifact? What are the benefits of such an action? The strategies of this research are based on introducing the product to the market, standardizing the workshops’ criteria, and defining new applications for this fabric. All these are considered very effective for generating employment. In the present research, a descriptive-analytical method is applied and the information has been collected from library sources. Analyzing the data qualitatively, the obtained solutions are reviewed and modified in three branches, i.e. production, distribution and consumption.