بازخوانی رویکرد تاریخ نگاری ایرج افشار با تاکید بر یادداشت نویسی ایشان در ذیل منابع تاریخی

ایرج افشار یکی از نامورترین و شناخته شده ترین شخصیت های تاریخ معاصر ایران در حوزه های ادبی و تاریخی است که یادداشت نویسی برمنابع تاریخی از روشهای تاریخ‌نگاری او بوده است. این پژوهش بر پایه رویکرد تفسیری به بررسی و بازخوانی رویکرد تاریخی ایرج افشار بر پایه یادداشت هایی که بر منابع تاریخی وارد کرده ، می‌پردازد. سوال اصلی پژوهش عبارت از این است که یادداشت نویسی چه شاخصه ها و مولفه هایی از تاریخ‌نگاری افشار را در خویش دارد؟ و به چه صورتی امکان حضور تاریخ‌نگاری وی را فراهم می کند؟یافته های پژوهش حاکی از این است که اندیشه تاریخ‌نگاری ایرج افشار متاثر از رویکرد اثباتی است و در نتیجه همین مسئله است که در یادداشت هایش تاکید زیادی بر معرفت تاریخی بر پایه مطالعات مشاهده ای و میدانی دارد و اینکه در تاریخ‌نگاری اش معتقد به تفسیری عینی از تاریخ است، چرا که اسناد و منابع دسته اول که ماحصل تجربه زیسته افراد هستند از اعتبار زیادی برخوردارند و به تبع نقش ذهن را در بررسی های تاریخی نادیده می گیرد، همیچنین اندیشه ی تاریخ‌نگاری وی معطوف به نقش قهرمانان و نخبه ها در تاریخ است و در پی چنین تلقی ای از تاریخ است که غالب آثار گردآوری شده توسط ایرج افشار حول محور نخبه های فکری و سیاسی می‌باشد.