مدل ساختاری رابطه اخلاق ستیزه جویی/ صلح جویی با بهزیستی روانشناختی

افراد همواره به دنبال این مسئله بوده‌اند که چگونه می‌توان به یک زندگی خوب و سالم دست یافت. آن‌ها چنین زندگی را همراه با بهزیستی و شادی می‌دانند. مفهوم بهزیستی روان‌شناختی که در روان‌شناسی مثبت‌گرا مطرح گردیده است، سلامت روانی را از منظر رشد و کارآمدی فرد و نه بیمار بودن مورد توجه قرار می‌دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش اخلاق ستیزه‌جویی/ صلح‌جویی در پیش‌بینی بهزیستی روان­شناختی دانشجویان انجام شده است. این پژوهش از نوع همبستگی بوده و داده­ها با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم افزار amos مورد بررسی قرار گرفت. مشارکت‌کنندگان در پژوهش 530 دانشجوی کارشناسی دانشگاه شیراز (226 پسر و 304 دختر) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از دانشکده­های دانشگاه شیراز انتخاب شدند و به مقیاس بهزیستی روان­شناختی ریف و مقیاس محقق ساخته ستیزه‌جویی/ صلح جویی پاسخ دادند. نتایج حاکی از آن بود که مولفه های اخلاق ستیزه‌جویی/ صلح‌جویی (تنفر، آزارگری، افتراء و حماقت)، پیش بینی کننده منفی و معنادار بهزیستی روان شناختی است. از جمله تلویحات این پژوهش آن است که با ترویج اخلاق صلح جویی می توان بهزیستی روان شناختی را افزایش داد.