بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر رابطه والد و کودک آهسته گام

آهسته گامی باعث ایجاد تغییر در زندگی هر فرد و خانواده اش می شود. به همین دلیل استفاده از برنامه هایی که هم بر فرد و هم بر خانواده تمرکز می کنند نتیجه بخش است. هدف پژوهش حاضر، دستیابی به روشی موثر برای بهبود رابطۀ کودکان آهسته گام با والدینشان بود. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی پیش آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعۀ آماری این پژوهش دانش آموزان پسر کم توان ذهنی 7 تا 12 ساله شهر شیراز می­باشند. برای انتخاب آزمودنی­ها بوسیلۀ روش نمونه گیری تصادفی از مدارس استثنایی شیراز، یک مدرسه انتخاب و از میان دانش آموزان آن 40 نفر به‌طور تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمایش و کنترل به‌طور مساوی تقسیم شدند. گروه آزمایشی با حضور 20 مادر و 12پدر دانش آموزان طی 12 جلسه تحت آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور قرار گرفت ولی به گروه کنترل آموزشی ارائه نشد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات مقیاس ارزیابی رابطۀ کودک-والد پیانتا (1994) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد. یافته ها نشان داد که گروه آزمایش و کنترل حداقل در یکی از خرده مقیاس های رابطۀ والد-کودک تفاوت معناداری داشتند (01/0 > p). نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر تعارض و رابطۀ مثبت کلی اثر مثبت و معنادار داشته اما در مولفه های نزدیکی و وابستگی این تاثیر معنادار نبوده است. درکل نتایج حاکی از آن بود که برنامه آموزشی کفایت اجتماعی خانواده محور باعث بهبود رابطۀ والد و کودک آهسته گام شده است. بنابراین پیشنهاد می شود از این برنامه برای ارتقای رابطۀ والدین و کودکان آهسته گام استفاده شود.