تبیین نقش شبکه های مجازی در بروز حسادت زنان با رهیافتی پدیدارشناسانه

با ورود گوشی های هوشمند این امکان به افراد داده شده است که در شبکه‌های اجتماعی مختلف ازحالات روحی مختلف و مشکلاتشان صحبت ‌کنند اما محتواهای اینستاگرامی صرفا به زمان‌های خوشی که جلوه‌ی تصویری خوبی دارند منحصر گردیده است. زمان‌هایی مثل طبیعت‌گردی، رستوران رفتن، هدیه گرفتن. در واقع در سبک زندگی اینستاگرامی، این فضا، محلی شده است که فقط بخشی از حقایق را به مخاطبانش انتقال می‌دهد. همین مسئله باعث قیاس باطن زندگی افراد با ظاهر زندگی دیگران شده و در پی آن منجر به تحریک حسادت دیگران ودر نتیجه کاهش سلامت روانی شده است. بنابراین هدف این پژوهش دست­یابی به تجربه افراد از حسادت در شبکه­های مجازی به قصد شناخت عمیق این پدیده بود. این مطالعه به شیوه کیفی، به روش پدیدارشناسی با نمونه­گیری هدفمند و به وسیله مصاحبه ژرف نگر با 20 نفر از زنان دانشجوی 25-20 ساله انجام گرفت. مصاحبه ها ثبت شده، سپس به صورت کتبی پیاده گشته و به روش هفت مرحله­ای کلایزی مورد تجزیه و تحیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که افراد به طور دائمی در معرض محرک­های حسادت هستند. حسادت در همه زمینه های اقتصادی، تحصیلی، روابط صمیمانه، تفریحات رخ می دهد. پیامدهای احساسی حسادت، بروز حسرت، ناامیدی، افسردگی، خشم و اضطراب است. افراد برای تسکین دادن احساس حسادت مکانیزم های انکار، سرکوب، ناارزنده­سازی، پذیرش، تلاش و رقابت، استفاده از تفکر جایگزین و پرخاشگری کلامی- فیزیکی به کار می بردند. با توجه به اثرات تخریبی حسادت در سبک زندگی روزمره، آن هم در جوانان دانشجو که آینده ساز کشور هستند، لزوم برنامه های پیشگیری و آموزش زندگی در کنار فضای مجازی را بیش از پیش نمایان می سازد.