اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت از زندگی و امید به زندگی بیماران دیابتی نوع یک با شفقت به خود پایین

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، یکی از درمانهای شناختی رفتاری موج سوم است که اخیرا در درمان برخی شرایط و اختلالات روانی بکار برده شده و باعث افزایش انعطاف پذیری روانشناختی و ارتقاء سلامت روانی در بیماران می شود. این درمان درصدد آن است تا رفتار افراد را با تجارب درونی شان را تغییر دهد، و با افزایش انعطاف پذیری به فرد کمک کند تا ارزشهای مهم زندگی خود را بشناسند و برعکس رفتارهای قبلی خود که اجتناب بوده است، شروع به رفتارهای ارزشمند در زندگی خود با وجود افکار، احساسات و حسهای بدنی ناخوشایند کنند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر رضایت از زندگی و امید به زندگی بیماران دیابتی نوع یک با شفقت به خود پایین بود. جامعه موردمطالعه این پژوهش کلیه بیماران دیابتی نوع یک با شفقت به خود پایین شهرستان یزد بودند. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 51 بیمار دیابتی نوع یک با شفقت به خود پایین با بهرهگیری از روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش )12 نفر( و کنترل )12 نفر( قرار گرفتند. ابزار پژوهش برای گردآوری اطالعات، پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و امید به زندگی میلر بود. آموزش پذیرش و تعهد طی 11 جلسه 81 دقیقهای برای گروه آزمایش اجرا گردید. نتایج بررسی فرضیهها از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیری