اثربخشی آموزش مهارت دیدگاه گیری با روش تئاتر مجادله بر ارتقای فضیلت قدردانی

پژوهش حاضر در پی آن بود تا اثربخشی آموزش مهارت دیدگاهگیری با روش تئاتر مجادله بر ارتقای فضیلت قدردانی را تعیین کند. این پژوهش از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل بود که آموزش دیدگاه گیری نقش متغیر مستقل و قدردانی نقش متغیر وابسته را داشتند. شرکتکنندگان در این پژوهش، 51 نفر از دانشآموزان دختر کالس پنجم دبستان شهر شیراز بودند که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی یک کالس به عنوان گروه آزمایش اول )دیدگاه گیری در حالت تصور خود(، یک کالس به عنوان گروه آزمایش دوم )دیدگاه گیری در حالت تصور دیگری( و یک کالس نیز به عنوان گروه کنترل انتخاب شد. پس از اجرای پیش آزمون، مهارت دیدگاه گیری در دو حالت تصور خود و تصور دیگری به مدت سه جلسه و با روش تئاتر مجادله، با همکاری یک گروه تئاتر در اجرای نمایشها، آموزش داده شد و سپس از مشارکتکنندگان پسآزمون گرفته شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه ی قدردانی (مک کالوف، ایمونز و تسانگ، 2002 )بود. برای تحلیل دادهها نیز از نرم افزار spss نسخ هی 18 استفاده شد. نتایج تحلیلها با روش anova ،اثربخشی آموزش دیدگاه گیری بر متغیر قدردانی را در هر دو گروه آزمایش تایید کرد. این درحالی است که نتایج، تفاوت معنی داری در اثربخشی آموزش دیدگاه گیری در حالت تصور خود و تصور دیگری نشان نداد. در مجموع، میتوان گفت که آموزش دیدگاه گیری با روش تئاتر مجادله میتواند منجر به ارتقای فضیلت قدردانی شود.