اعتبارسنجی چند روش مختلف برآورد شدت تابش خورشید با تمرکز بر میزان تاثیر آنها بر دقت محاسبه تبخیر و تعرق مرجع

شدت تابش خورشید یکی از پارامترهای اصلی جهت برآورد نیاز آبی گیاهان است و نقشی مهم در مدلسازی فرایندهای مرتبط با سیستم خاک-گیاه-آتمسفر دارد. در این تحقیق کارایی سه مدل آنگستروم، بلک و هارگریوز جهت برآورد شدت تابش روزانه در ایستگاه سینوپتیک تبریز طی دوره آماری 2008 تا 2020 مورد ارزیابی قرار گرفت. دوره های 2015-2008 و 2020-2016 به ترتیب جهت واسنجی و اعتبارسنجی انتخاب شدند. در ادامه، از مقادیر شدت تابش برآورد شده توسط هر کدام از این مدل ها در دو حالت واسنجی و عدم واسنجی جهت محاسبه تبخیر و تعرق مرجع روزانه به روش فائو-پنمن-مانتیث استفاده شد و کارایی این روش ها با حالتی که داده های واقعی شدت تابش در مدل فائو-پنمن-مانتیث قرار داده شده بودند مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که هر سه مدل آنگستروم، بلک و هارگریوز در حالت واسنجی شده برآوردهای دقیق تری در مقایسه با مدل های واسنجی نشده بدست می دهند. در بین مدل های مذکور، مدل واسنجی شده آنگستروم منجر به حصول برآوردهای دقیق تر شدت تابش خورشید و به تبع آن تبخیر و تعرق مرجع روزانه شد و در صورت در دسترس بودن داده های مورد نیاز آن، در مطالعات مربوط به برآورد تبخیر و تعرق بعنوان یک روش مناسب جهت برآورد شدت تابش پیشنهاد می گردد.