ارزیابی روش‌های زمین‌آماری در برآورد مکانی تبخیر و تعرق مرجع در حوضه دریاچه ارومیه

تبخیر و تعرق یکی از مولفه‌های اصلی بیلان آبی هر منطقه و یکی از عوامل اصلی برنامه‌ریزی آبیاری و در نتیجه مصرف درست آب در حوزه علوم کشاورزی است. اندازه گیری این مولفه به صورت نقطه‌ای بوده و در بیشتر مواقع از روش‌های میانگین‌گیری حسابی و آمار کلاسیک برای تعمیم به دشت‌های کشاورزی استفاده می شود که این موضوع باعث برآورد نادرستی از میزان آب مورد نیاز می شود. لذا در این پژوهش به بررسی دقت درون‌یابی روش‌های زمین‌آماری برای پهنه‌بندی تبخیر و تعرق مرجع در حوضه دریاچه ارومیه پرداخته شد. برای این منظور تبخیر و تعرق مرجع با استفاده از روش فائو پنمن مانتیث در 24 ایستگاه هواشناسی برای بازه 10 ساله محاسبه گردید و دقت روش‌های قطعی و زمین‌آماری با استفاده از نرم‌افزار arc map مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج بیشترین و کمترین دقت به ترتیب در روش کوکریجینگ ساده با کدهای ارتفاعی به عنوان متغیر کمکی (69/2%nrmse=) و روش چند جمله‌ای محلی (9/3%nrmse=) به دست آمد. به طور کلی نتایج نشان داد که همه روش‌ها مورد بررسی دارای دقت برآورد نزدیک به هم بودند و مقدار nrmse همه آن‌ها کمتر از 10 درصد به دست آمد.