اثر بیوچار ورمی‌کمپوست بر قابلیت استفاده روی در یک خاک آهکی تیمارشده با سولفات روی

برای جبران کمبود روی در خاک‌های آهکی از کودهای شیمیایی استفاده می‌شود. روی حاصل از این کودها به سرعت غیرقابل استفاده می‌شود. در همین راستا کودهای آلی می‌توانند با تاثیر بر اجزاء روی باعث بهبود قابلیت استفاده این عنصر در خاک‌ها گردند. بیوچار حاصل گرماکافت ترکیبات آلی است که می‌تواند مدت‌ زیادی در خاک باقی بماند. اما نحوه تاثیر بیوچارها بر قابلیت استفاده روی در خاک‌های تیمارشده با کود سولفات روی جهت مدیریت صحیح این کودها و کاربرد اصلاح‌کننده‌ها کمتر بررسی شده است. هدف این تحقیق بررسی اثر بیوچار ورمی‌کمپوست بر قابلیت استفاده روی در طی زمان انکوباسیون در خاک آهکی تیمارشده با کود سولفات روی بود. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل فاکتور اول بیوچار ورمی‌کمپوست (دو سطح 0 و 1 درصد بیوچار) و فاکتور دوم روی (سه سطح 0، 2، 5 میلی‌گرم بر کیلوگرم از منبع سولفات روی) با 3 تکرار انجام شد. نمونه‌های خاک تیمارشده در دمای 1± 22 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 17 درصد به‌مدت 120 روز خوابانده شدند. در شروع آزمایش، 60 و 120 روز پس از خواباندن نمونه‌ای از هر تیمار برای تعیین قابلیت استفاده روی با روش dtpa-tea برداشته شد. نتایج نشان داد که در اثر کاربرد بیوچار میانگین روی عصاره‌گیری شده با dtpa-tea به‌صورت معنی‌داری افزایش یافت (05/0>p). اثر بیوچار بر روی قابل استفاده در خاک‌های کود روی داده شده به زمان بستگی نداشت. با گذشت زمان روی قابل استفاده در حضور کود شیمیایی کاهش یافت (05/0>p). نتایج این تحقیق نشان داد که در اثر کاربرد بیوچار قابلیت استفاده روی افزایش یافت. بنابراین، کاربرد توام کود شیمیایی روی با بیوچار کودهای آلی سبب افزایش روی قابل استفاده خاک می‌گردد.