زیست فراهمی برخی عناصر کم مصرف تحت تاثیرکاربرد مواد آلی، بیوچار آن ها و سطوح زئولیت در یک خاک آهکی پس از کشت کاسنی

استفاده از کودهای آلی و بیوچار آن ها در جهت کاهش استفاده از کودهای شیمایی در کشاورزی پایدار رو به گسترش است. هدف از این پژوهش بررسی اثر کاربرد دو نوع کود آلی، بیوچار آن ها و سطوح زئولیت بر زیست فراهمی برخی عناصر غذایی کم مصرف در یک خاک آهکی پس از کشت کاسنی بود. آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. فاکتور اول شامل کود آلی در پنج سطح (بدون کاربرد کود آلی (cl) ، کود گاوی (gm)، کود مرغی (cm) ، بیوچار کود گاوی (gmb) و بیوچار کود مرغی (cmb) هر کدام 5/2 درصد وزنی) و فاکتور دوم شامل زئولیت در سه سطح (عدم کاربرد (z0)، 5/2 درصد وزنی (z1) و 5 درصد وزنی (z2)) بود. افزایش سطوح زئولیت از z0 به z2 سبب کاهش معنی دار مقدار روی، آهن، مس و منگنز عصاره گیری شده توسط dtpa به ترتیب به میزان 1/5 ، 1/19، 5/6 و 4/4 درصد شد. در بین تیمارهای آلی بیشترین تاثیر در افزایش مقدار روی، مس و منگنز عصاره گیری شده توسط dtpa به ترتیب به میزان 65/2، 08/1، 20/1 برابر نسبت به تیمار شاهد مربوط به کاربرد تیمار cm بود. به طور کلی زغال های زیستی تهیه شده در این پژوهش نسبت به کودهای آلی اولیه تاثیر به مراتب کمتری در افزایش زیست فراهمی عناصر روی و منگنز داشتند. به نظر می رسد که بهترین تیمار مرکب در افزایش زیست فراهمی عناصر غذایی آهن، منگنز، مس و روی در خاک تیمار cm+z0 باشد.