بهینه سازی مصرف فسفر در زراعت گلرنگ و خاکورزی حفاظتی

به منظور بررسی تاثیر روش های مختلف خاک ورزی و مقدار مصرف کود فسفر بر عملکرد و خصوصیات زراعی محصول گلرنگ این آزمایش اجرا شد. تیمارها شامل سه روش خاکورزی متداول، کم خاکورزی، بدون خاکورزی با سطوح مختلف کود فسفر بودند. بیشترین افزایش معنی دار عملکرد بیومس و دانه گلرنگ در تیمار 75درصد توصیه کودی فسفر بدست آمد. تیمارهای کم و بی خاکورزی موجب افزایش معنی‌دار عملکرد بیومس و دانه گلرنگ گردیدند. هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک در هنگام جوانه زنی و سبزشدن دانه‌های گلرنگ 6/14 دسیزیمنس بر متر بود. شوری بالای خاک مشکلی در سبز شدن گلرنگ نداشت. این مسئله، مقاومت بالای این گیاه را نشان میدهد. هدایت الکتریکی خاک در پایان فصل رشد به 73/8 دسیزیمنس بر متر رسید. بیشترین افزایش معنی دار عملکرد بیولوژیک (1/16تن در هکتار) و دانه(1/3تن در هکتار) گلرنگ در تیمار 75درصد توصیه کودی فسفر(100کیلوگرم در هکتار سوپرفسفات تریپل) بدست آمد. دانه های گلرنگ در تیمارهای بی-خاکورزی بهتر و مرتب‌تر سبز شده بودند. وجود بقایا در سطح خاک، موجب افزایش دما و رطوبت خاک، و کمک به دانه گیاه در جوانه زنی و سبزی بهتر گردید. اثر تیمارهای کم و بی‌خاکورزی نیز موجب افزایش معنی‌دار عملکرد بیولوژیک و دانه گلرنگ گردیدند. روش‌های کم خاکورزی و بی خاکورزی در کشت بهاره گلرنگ قابل توصیه است.