بررسی ارتباط میان شاخص موقعیت توپوگرافی و لندفرم های تفکیک شده به روش ژئوپدولوژی

شناسایی عوارض سطح زمین و طبقه بندی آن به لندفرم های همگن امکان برنامه ریزی و مدیریت موثر برای این واحدهارا فراهم کرده و در موارد زیادی از جمله تهیه نقشه ی خصوصیات خاک کاربرد های گسترده ای دارد. در این مطالعه لندفرم های منطقه مطالعاتی به روش ژئوپدولوژی تفکیک و سپس شاخص موقعیت توپوگرافی (tpi) منطقه با استفاده از نقشه مدل رقومی ارتفاع تهیه و مقادیر این شاخص در لندفرم های تفکیک شده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان دهنده انطباق مقادیر میانگین شاخص tpi در لندفرم های تفکیک شده به روش ژئوپدولوژی با مقادیر ارائه شده توسط وایز (2001) جهت طبقه بندی لندفرم ها می باشد. به طوری که در لندفرم های واقع شده در سیمای اراضی تپه ماهوری در پستی و بلندی تپه های کم ارتفاع و شکل اراضی steep slope (hi111) که دارای مقادیر ارتفاعی بیشتری نسبت به نقاط اطرافشان می باشند، میانگین این شاخص نسبت به سایر لندفرم ها بیشتر بوده (68/1) و کمترین مقادیر این شاخص (90/0-) مربوط به لندفرم های واقع شده در سیمای اراضی دامنه ای دارای شکل اراضی swale-cultivated (pi411) بوده که به علت واقع شدن این لند فرم در اراضی با ارتفاع کمتر نسبت به اراضی اطراف (گودی ها) می باشد. این ارتباط نشان می دهد با استفاده از شاخص موقعیت توپوگرافی و تعریف مقادیر آستانه برای لندفرم های مختلف در مناطقی که دارای توپوگرافی و ژئومورفولوژی مشابه هستند، می توان یک رویکرد جدید برای طبقه بندی خودکار لندفرم ها ارائه نمود و زمینة انجام مطالعات به منظور شناسایی و طبقه بندی خودکار لندفرم ها در مطالعات خاکشناسی را فراهم آورد.