تغییرات شوری پروفیل خاک و حد آستانه تحمل به شوری کنجد تحت تنش های توام شوری و خشکی

عمده ترین عوامل محدود کننده تولیدات زراعی تنش های محیطی می باشند که از مهم ترین آن ها دو تنش آبی و شوری است. کنجد از گیاهان تامین کننده روغن مطلوب خوراکی می باشد که یک محصول سازگار با مناطق خشک و نیمه خشک است. به منظور تعیین حد آستانه تحمل به شوری کنجد و بررسی تغییرات شوری خاک طی دوره رشد آن، پژوهشی بصورت آزمایش فاکتوریل و در قالب بلوک های کامل تصادفی با سه دور آبیاری (4، 8 و 12 روز) و چهار سطح شوری آب آبیاری (5/1، 4، 7 و 10 دسی زیمنس بر متر) و سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه اردکان واقع در استان یزد انجام شد. طی دوره رشد، در چهار نوبت از اعماق 0-90 سانتی متری سطح خاک در فواصل 30 سانتی متری نمونه برداری شد. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که با توجه به شور بودن اولیه خاک، مقدار متوسط شوری عصاره اشباع خاک در ناحیه ریشه در طول دوره رشد در تیمارهایی که با آب محتوی شوری 5/1، 4، 7 و 10 دسی زیمنس بر متر آبیاری شدند، به ترتیب 7/14، 1/16، 7/19و 3/24 دسی زیمنس بر متر بود. حد آستانه تحمل به شوری گیاه کنجد برای عملکرد نسبی دانه و شیب کاهش عملکرد به ازای افزایش یک واحد شوری به ترتیب، 9/6 دسی زیمنس بر متر و 8 درصد بدست آمد.