ارزیابی کیفی تناسب اراضی برای روشهای مختلف در دشت ریمکان

هدف اصلی این تحقیق مقایسه روش های مختلف آبیاری بر اساس سیستم ارزیابی پارامتریک در مساحت 3058 هکتار در دشت ریمکان واقع در استان خوزستان در جنوب غربی ایران است. خصوصیات خاک منطقه مورد مطالعه مانند بافت، عمق، هدایت الکتریکی، زهکشی، مقدار کربنات کلسیم و شیب از مطالعه نیمه تفصیلی دقیق خاک دشت ریمکان در مقیاس 1: 20000 حاصل شد. پس از آنکه خصوصیات خاک مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گرفت با استفاده از تکنیک های سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی نقشه های تناسب برای روش های آبیاری سطحی، بارانی و قطره ای تولید شد. نتایج به دست آمده نشان داد که 162 هکتار (5.3٪) اراضی برای آبیاری سطحی و قطره ای توصیه شده است. در حالی که برای 632.2 هکتار (7/20 درصد) از اراضی برای آبیاری بارانی بسیار کارآمد و مناسب است علاوه بر این برای همه سیستم-های آبیاری اراضی نامناسب وجود ندارد. با استفاده از آبیاری قطره ای به جای روش آبیاری بارانی و سطحی تناسب 8/1748 هکتار (2/57 درصد) در دشت ریمکان بهبود می یابد. در این منطقه عامل اصلی محدود کننده در استفاده از روش های آبیاری سطحی و یا بارانی بافت خاک و محتوای کربنات کلسیم بود و عامل اصلی محدود کننده در استفاده از روش های آبیاری قطره ای محتوای کربنات کلسیم خاک بود.