بررسی و مقایسه روشهای مختلف کریجینگ در تهیه نقشه رقومی شوری خاک(دهلران استان ایلام)

پراکنش مکانی و زمانی نمک ها در خاک، تعیین دقیق این پارامترها را در مطالعات میدانی با مشکل مواجه کرده است. از طرف دیگر روشهای سنتی پر هزینه و وقت گیر میباشند. روشهای زمین اماری ضمن کاهش هزینه ها امکان براورد مقادیر شوری را در نقاط نمونه برداری نشده را هم فراهم می نمایند.این تحقیق با هدف ارزیابی تغییرات شوری خاک با استفاده از روش‌های مختلف زمین‌آماری در شهرستان دهلران انجام گرفته است. برای این منظور تعداد 218 نمونه خاک از عمق صفر تا 10 سانتیمتری سطح خاک برداشت شد و مقادیر هدایت الکتریکی عصاره اشباع خاک در نمونه‌ها اندازه‌گیری گردید. در این پژوهش از 9 روش زمین‌آماری کریجینگ معمولی(نمایی، گوسی، کروی) ،کریجینگ جهانی(نمایی، گوسی، کروی) و کریجینگ ساده (نمایی، گوسی، کروی) برای تهیه نقشه شوری خاک استفاده گردید. به‌منظور ارزیابی دقت این روش‌ها از پارامترهای آماری مجذور میانگین مربعات خطا و ضریب تبیین استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل های گوسی با داشتن حداقل مجذور میانگین مربعات خطا برای ارزیابی شوری خاک، مناسبتر و دقیقتر هستند. طبقه‌بندی منطقه بر اساس آستانه‌های شوری تعریف شده، در 5 کلاس مشخص شده است. نتایج حاصل از نقشه‌های نهایی شوری خاک نشان داد که بیشترین مقدار تجمع نمک مربوط به شرق و مرکز منطقه و کمترین مقدار تجمع در بخش‌های غربی می‌باشد.