تاثیر تغذیه بر عارضه خشکیدگی خوشه و ویژگی های فیزیکی و فیزیولوژیکی میوه خرما

عارضه خشکیدگی خوشه خرما بر روی کمیت و کیفیت میوه اثر می گذارد. به منظور ارزیابی تاثیر عامل مدیریتی تغذیه بر روی عارضه و ویژگی های میوه های خرمای مضافتی آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. تیمارهای تغذیه شامل سیلیکات پتاسیم در غلظت 05/0 درصد، سولفات پتاسیم در غلظت 5/0 درصد و کلرید کلسیم در غلظت 5/0 درصد بودند. تیمار بدون دریافت کود نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. نخل ها با این محلول ها از مرحله حبابوک تا رطب محلول پاشی شدند. درصد خوشه خشکیده، وزن، طول و میزان پرولین میوه ها تعیین شدند. نتایج نشان داد سیلیکات پتاسیم و سولفات پتاسیم باعث 100 درصد کاهش معنی دار (p≤0.05) عارضه در مقایسه با تیمار شاهد شدند. سیلیکات پتاسیم، سولفات پتاسیم و کلرید کلسیم به ترتیب باعث 36، 34 و 35 درصد افزایش معنی دار (p≤0.05) وزن میوه در مقایسه با تیمار شاهد شدند. سولفات پتاسیم باعث 12 درصد افزایش معنی دار (p≤0.05) طول میوه در مقایسه با تیمار شاهد شد. سیلیکات پتاسیم و کلرید کلسیم به ترتیب باعث 6/49 و 2/45 درصد افزایش معنی دار (p≤0.05) میزان پرولین میوه در مقایسه با تیمار شاهد شدند. می توان نتیجه گرفت این کودها باعث کاهش عارضه شده و ویژگی های فیزیکی و فیزیولوژیکی میوه خرما را بهبود بخشیدند.