ارزیابی جنبه های مختلف دانش بومی در عملیات حفاظت از منابع خاک و آب

در سال های اخیر گزارش های جامعی از شیوه های معیشتی جوامع زراعی و نظام های تولیدی آنان به دست آمده است. این گزارشات حاوی اطلاعات مهمی پیرامون روابط اجتماعی تولید، شیوه های بهره برداری و حفاظت از محیط زیست است که روش های بومی استفاده از زمین و نحوه برخورد روستاییان با جهان اطراف خود را در بر می گیرد. این مطالعات به پژوهش های کشاورزی ابعاد جدیدی بخشیده است. لذا، آشنا شدن مدیران و سیاست گذاران بخش کشاورزی با ریشه های فرهنگی و محیطی نظام های بومی مدیریت منابع تا حد زیادی از اشتباهات جلوگیری خواهد کرد. کشاورزی بومی بر همکاری کشاورز با طبیعت استوار است. اخیرا پژوهشگران کشاورزی بوم شناختی به این نظام ها بیشتر توجه می کنند. هرچند دانش بومی و دانش رسمی از بعد ماهیت و کاربرد با هم تفاوت هایی دارند، اما این تفاوت به معنای تقابل و ستیز آنها با یکدیگر نیست. تجربه نشان داده است که دانش بومی و دانش رسمی نه تنها با یکدیگر تناقض ندارند، بلکه در زمینه کشاورزی و توسعه روستایی به منظور رفع نیازهای توسعه ای، ویژگی-های متفاوت هر کدام مکمل مناسبی برای دیگری است.