مقایسه کارایی برخی روش های زمین آماری برای پیش بینی پراکنش مکانی شوری خاک، مطالعه موردی مسیر خرم آباد- بروجرد

شور شدن خاک در ایران یکی از مهمترین عواملی است که سبب از بین رفتن پوشش گیاهی طبیعی و نهایتاٌ به تخریب اراضی و بیابان زایی می شود. این تحقیق با هدف ارزیابی و تحلیل تغییرات مکانی شوری خاک، مقایسه روش‌های مختلف زمین آماری در برآورد آن و تهیه نقشه پراکنش مکانی شوری خاک انجام شده است. تعداد 60 نمونه خاک از عمق 0- 30 سانتی متر برداشت و همزمان طول و عرض جغرافیایی با استفاده از gps ثبت گردید. برای برآورد شوری خاک از روش‌های کریجینگ، کوکریجینگ و وزن دهی معکوس فاصله در محیط gs+ استفاده شده است. برای ارزیابی روش‌های زمین آمار، از روش ارزیابی متقاطع با کمک دو پارامتر آماری mae و mbe استفاده شده است. نتایج نشان داد که مدل کروی بهترین مدل نیم تغییرنما برای تغییرات مکانی شوری خاک می باشد. همچنین بررسی نتایج حاکی از آن بود که روش کریجینگ در مقایسه با سایر روش‌های به کار رفته از دقت بالایی برای برآورد مقادیر شوری برخوردار است. خطای برآورد این روش 05/0و انحراف آن24/0دسی زیمنس بر متر بدست آمده است.