تخمین پتانسیل بهبود عملکرد آبیاری سطحی در سطح حوضه زاینده رود

در حوضه آبریز زاینده‌رود در مرکز ایران سامانه‌های آبیاری سطحی عملکرد ضعیفی دارند و عمق آب آبیاری در هر آبیاری بیشتر از 200 میلی‌متر در هر آبیاری و راندمان کاربرد کمتر از 50 درصد است. در این تحقیق، پتانسیل بهبود عملکرد آبیاری سطحی از طریق بهینه سازی مدیریت جریان، ابعاد جویچه، نوار و کرت و با استفاده از مدل شبیه سازی win srfr3.1 در سطح حوضه زاینده‌رود برآورد شد. بر این اساس، اطلاعات مورد نیاز برای شبیه‌سازی و ارزیابی عملکرد آبیاری سطحی شامل موقعیت جغرافیایی ، الگوی کشت، مشخصات مزرعه، پارامترهای مدیریت جریان، نوع منبع آبیاری و راندمان کاربرد برای هر کدام از محصولات زراعی آبی طی بازه زمانی 99-1395 در مزارع سطح حوضه آبریز زاینده‌رود جمع‌آوری شد. نتایج بیانگر آن بود که سامانه‌های آبیاری سطحی پتانسیل رسیدن به راندمان بالای 80% را دارند. همچنین سالانه با بهبود مدیریت جریان و ابعاد مزرعه در سامانه‌های آبیاری سطحی در سطح حوضه زاینده‌رود می توان حدود mm3 2/362 در مصرف آب در بخش کشاورزی در سطح حوضه را کاهش داد و در مصرف آب صرفه جویی نمود.