پیامد کاربرد بیوچارکاه گندم و کود مرغی بر معدنی شدن کربن و نیتروژن خاک

آگاهی از سرعت معدنی شدن کربن و نیتروژن از منابع مختلف آلی یک عامل کلیدی برای تعیین نیاز کودی گیاه با کمترین آثار منفی زیست محیطی است. در سال های اخیر از بیوچار به عنوان یک بهساز به منظور کربن اندوزی و حفظ حاصلخیزی خاک استفاده شده است. هدف از پژوهش اخیر، بررسی تاثیر بیوچار کاه گندم و کود مرغی بر معدنی شدن کربن و نیتروژن می باشد. بدین منظور، مقدار 0 و 2 درصد کودمرغی به یک خاک کشاورزی اضافه شد. سپس به خاک های دارا و بدون کود مرغی مقادیر 0، 5/2 و 5 درصد از بیوچار کاه گندم افزوده شد. نمونه های خاک به مدت 56 روز در رطوبت 70 درصد ظرفیت زراعی و در دمای آزمایشگاه نگهداری شدند. نتایج نشان داد که بیوچار باعث افزایش معدنی شدن کربن در خاک های تیمار شده با کود مرغی شد و در خاک شاهد تاثیر کاهشی ولی غیرمعنی دار داشت. بیوچار باعث کاهش معدنی شدن خالص نیتروژن خاک های شاهد و تیمار شده با کود مرغی شد اگرچه این تاثیر معنی دار نبود. با وجود این، این تاثیر در خاک شاهد مشهودتر بود. این نتایج نشان دهنده آن است که کاربرد کودهای آلی نیتروژن داری مانند کود مرغی می توانند اثر بیوچار بر کربن اندوزی و آلی شدن نیتروژن خاک را کاهش دهند.