اثر کادمیوم (به فرم معدنی و پلیمر آلی) بر جذب برخی عناصر(پتاسیم، کلسیم، منیزیم، سدیم و روی) توسط ذرت مایه زنی شده با caledonium funneliformis

در بین عناصر سنگین، کادمیوم به دلیل تحرک و زیست فراهمی زیاد در خاک و ایجاد سمیت در غلظت های کم، اهمیت ویژه‌ای دارد و همزیستی قارچ میکوریزا با گیاه می تواند تعدیل کننده اثرات سمی کادمیوم باشد. لذا در این پژوهش آزمایشی گلخانه ای با کشت گیاه ذرت و با دو فاکتور کادمیوم (سطوح صفر، mg cd kg-150 با پلیمر (poly-hydroxybutanamide) و mg cd kg-150 با نیترات کادمیوم) و قارچ (با قارچ میکوریزا caledonium funneliformis و بدون قارچ) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. آلودگی کادمیوم منجر به کاهش معنی‌دار p≥0.05)) غلظت روی شاخساره (از mg g-189/37 به 62/31 و 83/33) به ترتیب از تیمار شاهد به پلیمر کادمیوم و نیترات کادمیوم گردید. کاربرد قارچ میکوریزا سبب افزایش جذب عناصر پرمصرف (پتاسیم، کلسیم و منیزیم) و کم مصرف (روی) به گیاه شد. کادمیوم با ایجاد اختلال (آنتاگونیسم) در جذب عناصر، اثر منفی بر رشد گیاه داشت. همچنین کاربرد ترکیب پلیمر-کادمیوم (به عنوان یک ترکیب غیر‌ سمی)، دسترسی کادمیوم برای گیاه را افزایش داده و سبب بروز اختلال بیشتر در جذب عناصر غذایی شد. هر چند استفاده از این پلیمر می‌تواند راهکاری موثر برای افزایش کارآیی گیاه‌پالایی خاک‌های آلوده به فلزات سنگین باشد.