بررسی روند تغییرات شوری خاک های مختلف در حضور خاکپوش و سطح ایستابی کم عمق

منابع آب زیرزمینی کم عمق که اغلب با مساله شوری و ماندابی مواجه هستند در بسیاری از مناطق یافت می شود. آب های زیرزمینی می تواند منبعی از آب و املاح در این مناطق باشد که تبخیر و جریان رو به بالای ناشی از خیز موئینگی، باعث شوری در ناحیه غیراشباع پروفیل خاک گردد. این پژوهش با هدف مطالعه روند تغییرات شوری در نیمرخ خاک با وجود آب زیرزمینی کم عمق صورت پذیرفت. بدین منظور آزمایش لایسی متری در دو خاک با بافت شنی و لومی با سطح شوری 5 و 15 دسی زیمنس بر متر، با و بدون وجود کاه و کلش به عنوان خاک‌پوش و در بازه زمانی سه‌ماهه صورت گرفت. مقدار شوری خاک در پنج عمق (5، 10، 20، 30 و 50 سانتی متر) اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که حداکثر تجمع نمک در خاک لومی در لایه سطحی (5 سانتی متر) بوده است در صورتی که در خاک شنی، در عمق 20 سانتی متری بیشترین تجمع املاح بود. در خاک شنی، خاکپوش منجر به کاهش 35 درصدی تجمع نمک در لایه سطحی شد درصورتی این مقدار در خاک لومی، 28 درصد بود.