توانایی برخی از خاکهای مازندران در اکسایش گوگرد عنصری و اثر آن بر آهن قابل‌جذب خاک

تحقیق حاضر به‌منظور بررسی پتانسیل برخی از خاک‌های مازندران در اکسایش گوگرد عنصری و تاثیر آن بر آهن قابل‌جذب این خاک‌ها انجام شد. بدین منظور ابتدا تعداد 50 نمونه خاک زراعی از مناطق مختلف استان مازندران از عمق 0 تا 30 سانتی‌متری برداشت شد و برخی از خواص فیزیکی و شیمیایی خاک‌ها و غلظت آهن قابل‌جذب تعیین شد. سپس آزمایش گلدانی در قالب طرح کاملاً تصادفی با منظور کردن دو تیمار 0 و 5/0 درصد گوگرد عنصری و با 4 تکرار اجرا شد بدین منظور تمام نمونه خاک‌ها تا حد f.cمرطوب و به دو قسمت تقسیم شدند. یک قسمت بدون گوگرد و قسمت دیگر پس از افزودن 5/0 درصد گوگرد در گلدان‌های 2 کیلوگرمی ریخته شده و به مدت 2 ماه در دمای 28 درجه سانتی‌گراد انکوباسیون شدند.پس از پایان مرحله انکوباسیون در آن‌ها مقدار گوگرد اکسیدشده (سولفات) به روش گراویمتری و میزان آهن قابل‌جذب اندازه‌گیری گردید تا میزان گوگرد اکسیدشده و آهن آزادشده در خاک‌ها در اثر اکسایش گوگرد به دست آید. مقایسه میانگین با استفاده از آزمون t-student نشان داد که آهن قابل‌جذب خاک قبل و بعد از تیمار گوگرد اختلاف معنی‌دار دارند. دامنه تغییرات آهن قابل‌جذب خاک قبل و بعد از تیمار با گوگرد به ترتیب برابر با 82-3 و 351-3میلی‌گرم در کیلوگرم بود که نشان‌دهنده افزایش آهن قابل‌جذب بعد از استفاده از گوگرد در خاک‌های مختلف استان مازندران می‌باشد.