مروری بر روشهای تشخیص ضرورت در پاکسازی خاک (soil cleanup)

پاکسازی به‌معنای حذف آلاینده‌ها از خاک و یا محدود کردن اثرات منفی آنهاست. آگاهی از هزینه‌های سرسام‌آور آلودگی‌زدایی خاک بر لزوم جلوگیری از آلودگی خاک و نیز غربالگری و پایش خاکها به‌منظور قطع یا کاهش نشر آلاینده‌های زیست‌محیطی تاکید دارد. با اینحال، همواره برخی نقاط آلوده (hot spots) وجود خواهند داشت که نیاز به پاکسازی دارند، البته با تکنیکی مناسب که مقرون به صرفه، دوستدار محیط زیست و پایا باشد. نقاط آلوده نقاطی هستند که غلظت آلاینده در آنها فرآتر از یک استاندارد معین است. این استاندارد که سطح کنش (action level) نامیده می‌شود را می‌توان با توجه به چیزی که در خطر است (انسان به‌صورت مستقیم یا غیر‌مستقیم، گیاه، حیات وحش، آب‌زیرزمینی و حتی خود خاک) تعیین کرد. همچنین، سطح پاکسازی (cleanup level) با استفاده از غلظت‌های زمینه یا آستانه مشخص می‌شود. غلظت آستانه غالباً حد اطمینان 95 درصد میانگین غلظت آلاینده در خاکهای غیرآلوده است که به‌صورت منطقه‌ای (regional) تعیین می‌شود. تعیین سطح کنش در وهله اول مستلزم تخصیص سطح ریسک قابل قبول برای هر نوع خطر پیش‌بینی شده و سپس آگاهی از شرایط مواجهه (exposure) است. آنچه چالش برانگیز بوده، خطر آلاینده‌ها برای سلامت خاک (soil health) است ولی به‌ نظر می‌رسد تا کمی‌سازی آن راه درازی در پیش باشد.