اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر افزایش شادکامی زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر افزایش شادکامی در زنان متاهل انجام شد. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون با پیگیری سه ماهه و گروه کنترل بود. جامعه‌ آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شهرستان تاکستان در سال 1396 بودند که 30 نفر از آنان به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 15 نفر) جایگذاری شدند. برنامه درمان مبتنی بر واقعیت درمانی فقط برای گروه آزمایش به مدت 9 جلسه 120 دقیقه ای اعمال شد و گروه کنترل چنین مداخله ای را دریافت نکرد. در این مطالعه از پرسشنامه شادکامی آکسفورد (ohq) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss 19 و آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر انجام شد. نتایج نشان داد روند تغییرات در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مراحل سنجش در متغیر شادکامی به طور معنا دار متفاوت بوده است (0.05>p) و حدود 66% درصد از تفاوت های مشاهده شده در این متغیر ناشی از عضویت گروهی (مداخله) است. جهت مقایسه این تغییرات در روند زمان از آزمون تبعی بن فرونی استفاده شد. نتایج نشان داد تغییرات بین پیش آزمون با پس آزمون و پیش آزمون با پیگیری فقط در گروه آزمایش معنا دار بود (0.05>p). در مجموع می توان نتیجه گرفت که مداخله، شادکامی زنان متاهل را افزایش می دهد. بنابراین، پیشنهاد می شود از این روش به منظور افزایش شادکامی و بهبود سازگاری زناشویی استفاده شود.