نقش تربیتی فطرت در تعلیم و تربیت اسلامی

هدف پژوهش حاضر آن است که فطرت الهی انسان را به عنوان مبنای تعلیم و تربیت اسلامی در نظر و عمل معرفی کند. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع و مآخذ کتابخانه ای انجام می گردد. ابتدا به معنا و مفهوم فطرت می پردازیم سپس فطرت را از دیدگاه قرآن بررسی کرده و ویژگی های فطرت را ذکر می کنیم و در انتها دلالت های تربیتی فطرت در تعلیم و تربیت اسلامی را بررسی نموده. فطرت در دین اسلام معنایی خاص دارد، فطرت در دین اسلام یعنی گرایش ذاتی درونی که صرفاً با جهت گیری الهی است. فطرت یک امر بالقوه است و باید بالفعل شود و بالفعل شدن آن مستلزم بیداری سازی و شکوفاسازی آن است و برای شکوفاسازی و بیدارسازی، پرورش لازم است. فطرت خاستگاه تعلیم و تربیت و پایه و اساس تربیت بر آن استوار است. معنا و مفهوم و حقیقت تربیت شکوفاسازی توانمندی ها و قابلیت های فطری است. اگر به فطرت و فطریات انسان بپذیریم، آن فطریات باید در تربیت او در نظر گرفته شود.