تجلی عربی، زبان قرآن و دین در مقالات شمس

شمس تبریزی یکی از عارفان بزرگ سده هفتم هجری می‎باشد که به دلیل عدم اهتمام و یا علاقه وی به نگارش از وی تنها کتاب مقالات شمس که به مدد مریدانش گردآوری شده، باقی مانده است. کتاب مذکور سرشار از موعظه و عبرت است، گهگاهی شمس از زبان عربی برای بیان درونیات خود بهره برده است، زیرا انس و الفت فراوانی با زبان نزول قرآن داشته است، مساله‎ای که شاید بسیاری از نظریه‎پردازان پیرامون دین و مذهب و اعتقادات شمس از آن غافل هستند. این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی به بازتاب زبان عربی به ویژه در حیطه قرآن و حدیث در مقالات شمس پرداخته است زیرا وی برای ابراز مافی الضمیر از زبان قرآن بسیار مدد جسته و کمتر صفحه‎ای خالی از الفاظ یا عبارات عربی است. بسیاری از اوقات شمس دستاویز قرآن شده تا شاید بتواند احساس درونی اش را بازگو کند. در احادیث نیز اکثرا از پیامبر و در مرتبه بعدی از غالب امامان معصوم بهره گرفته است.