اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر باورهای خودکارآمدی زنان متاهل

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی بر باورهای خودکارآمدی در زنان متاهل انجام شد. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه‌ آماری پژوهش شامل کلیه زنان متاهل شهرستان تاکستان در سال 1396 بودند که 30 نفر از آنان به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه 15 نفر) جایگذاری شدند. برنامه درمان مبتنی بر واقعیت درمانی فقط برای گروه آزمایش به مدت 9 جلسه 120 دقیقه ای اعمال شد و گروه کنترل چنین مداخله ای را دریافت نکرد. در این مطالعه از پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss 19 و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج نشان داد بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش تفاوت معناداری وجود دارد (05/0>p)، اما در مقابل در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد. به عبارت دیگر نتایج نشان داد که درمان گروهی مبتنی بر واقعیت درمانی منجر به افزایش باورهای خودکارآمدی در گروه آزمایش شده است. در مجموع می توان نتیجه گرفت که مداخله، خودکارآمدی زنان متاهل را افزایش می دهد. بنابراین، پیشنهاد می شود از این روش به منظور افزایش خودکارآمدی و بهبود سازگاری زناشویی استفاده شود.