پیش بینی روابط فرزندان با یکدیگر بر اساس نگرش مادران به روابط فرزندان و نگرش فرزندان به روابط با مادر

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی روابط فرزندان با یکدیگر بر اساس نگرش مادران به روابط فرزندان و نگرش فرزندان به روابط با مادر بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه خانواده های چهار ناحیه آموزش و پرورش شهر شیراز بود. نمونه آماری 700 نفر از این خانواده ها بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه های سنجش روابط خواهر و برادرها فرمن و پرسشنامه ارزیابی رابطه والد و فرزند فاین و اسچووبل پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل رگرسیونی برای پیش بینی روابط فرزندان از روی نگرش مادران به روابط فرزندان معنادار است و ابعاد گرمی و نزدیکی، تعارض و وضعیت نسبی قدرت قادر به پیش بینی روابط فرزندان می باشد. اما بعد رقابت قادر به پیش بینی نبود. همچنین نتایج نشان داد که مدل رگرسیونی برای پیش بینی روابط فرزندان از روی روابط با مادر معنادار است و ابعاد احساسات مثبت (به طور مثبت)، تنفر/گم گشتگی نقش(به طور منفی)، تعیین هویت (به طور مثبت) و ارتباطات (به طور مثبت) توانستند به طور معناداری روابط فرزندان را پیش بینی کنند. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین میانگین نمرات روابط فرزندان با مادر بر اساس جنسیت فرزندان تفاوت معناداری وجود ندارد.