فلسفه تعلیم و تربیت در جامعه از منظر قرآن

هدف اصلی دین اسلام، تعلیم و تربیت بشر بوده است و در قرآن مبانی و روش ها و هدف های تعلیم و تربیت برای رساندن انسان به تکامل تبیین شده است. مقوله تعلیم و تربیت از جمله مباحثی است که قدمتی به اندازه اندیشه فلسفی دارد زیرا انسان تنها موجودی است که نیازمند تربیت است تا به کمال انسانیت خویش برسد. تعلیم و تربیت ما اگر بر فلسفه ای روشن و رهایی بخش متکی باشد، افراد خواهند توانست در مورد دیدگاه های متفاوت و در مورد معنای زندگی خود در محیط محلی و ملی و جهانی به درستی بیندیشند و مهارت های خود را برای زندگی پاکیزه و انسانی گسترش دهند. برای دستیابی به چنین مقصودی، ما باید فهم خود از حکمت و خرد و دانش به طور عام، و فلسفۀ تعلیم و تربیت و روانشناسی تربیتی بطور خاص، و مناسب سازی اهداف و محتوا و روش و فرایند تعلیم و تربیت با زندگی در عصر حاضر را در یک نظام فکری روشن و رهایی بخش سازماندهی کنیم. در واقع تعلیم و تربیت، عرصه ای فرهنگی اجتماعی به شمار می رود که در آن، عوامل متعدد و متنوعی ایفای نقش می کنند. افراد جامعه هم به حکم عقل ودین برای رفع نیازهای جاری وضروری باید در اجتماع حضور داشته باشد. این نیاز می طلبد که افراد جامعه آموزش های لازم برای حضور در بین افراد جامعه را ببینند. آزاد سازی انسان ها از جهالت، خود یک توسعه است. و دولت هاى متمدن وجود خود را مدیون تعلیم و تربیت می‌دانند و این امر است که باعث پیشرفت یا انحطاط یک دولت مى شود. مدارس، نه فقط امکان حیات دولت را ایجاد مى کنند ، بلکه رشد و توسعه دولت ها نیز در دست آنان است. بنابراین نداشتن شهروندان تربیت شده، یعنى نداشتن رشد و توسعه. رشد و توسعه سبب دانش افراد در جامعه شده و به باورها و در نهایت رفتار افراد، جهت و سویی سالم و مثبت می دهد. مهم تر از همه اینها مسئله دین و فضایل اخلاقی است که تعلیم و تربیت را به سمت کرامت و انسانیت سوق می دهد. از این رو در این مطالعه به بررسی فلسفه تعلیم و تربیت در جامعه از منظر قرآن پرداخته شده است.