اپیدمی کرونا از نگاه کودکان سه تا نه ساله

شکل گیری اپیدمی در یک جامعه می تواند اثرات قابل ملاحظه ای به جا بگذارد؛ این اثرات علاوه بر عوارض و پیامدهای جسمی و آثار روحی سوء و گاها جبران ناپذیر، تصورات و ذهنیاتی به یادگار می گذارد که تا مدت ها اثر آن بر زندگی قابل مشاهده است. برای جلوگیری از اثرات نگرش های اشتباه و پیامدهای روانی حاصل از آن بهتر است به این مهم توجه بیشتری داشت. یکی از مهم ترین اقشار یک جامعه کودکان هستند. آنان تصور ثابتی از دنیای اطراف خود ندارند و به نسبت زیادی تحت تاثیر دیگران هستند. بنابراین نگرش کودکان نسبت به هر موضوعی ناشی از این تاثیرپذیری ها است. زمانی که جامعه در معرض یک اپیدمی مانند کرونا قرار می گیرد، باید توجه ویژه ای به این قشر آسیب پذیر داشت. هدف این پژوهش بررسی نگرش کودکان نسبت به کرونا است. در این مطالعه کیفی، 54 کودک 3 تا 9 ساله، اعم از دختر و پسر، با روش نمونه گیری در دسترس و از طریق کانال تلگرامی شرکت کردند. جمع آوری اطلاعات از طریق نقاشی و در برخی موارد مصاحبه بدون ساختار صورت گرفت و تجزیه و تحلیل به روش تحلیل محتوا (تحلیل نقاشی) انجام شد.یافته های به دست آمده از تحلیل نقاشی ها نشان می دهد که به طور کلی کودکان سه دیدگاه نسبت به اپیدمی کرونا دارند. برخی کودکان مبادرت به زنده پنداری ویروس می کردند. به عبارتی شادی و ناراحتی را به او نسبت می دادند و در مقابل، او را تنبیه و یا طرد می کردند. دسته دوم که اغلب کودکان بزرگ تر بودند، درک انتزاعی تری از ویروس داشتند و با دیدگاه واقع بینانه ای با آن مواجهه می شدند. عده ای دیگر دیدگاهی بینابین اتخاذ می کردند و هم زنده پنداری و هم رویکرد انتزاعی را نشان می دادند. این نوع واکنش تبیینی جز تاثیر سن و رشد شناختی در کودکان ندارد.