انتظار بشر از دین در نگاه اندیشمندان اسلامی

مسئله‌ی انتظار بشر از دین، یکی از مباحث مهمّ و بنیادین دین‌پژوهی است که از حیثی با برخی مباحثِ کلامی و فلسفی مانند ضرورت بعثت پیامبران پیوند می‌خورد و از جهت دیگر، به عنوان یکی از مسائل فلسفه‌ی دین و جامعه‌شناسی و روان‌شناسی دین قابل طرح است. نکته‌ی قابل توجّه این که هیچ یک از متفکّران اسلامی و غربی اعم از فیلسوفان دین و متکلّمان و عارفان و روان‌شناسان و جامعه‌شناسان دین، مسئله‌ی مستقلی به نام انتظار بشر از دین را نگشوده‌اند، ولی دیدگاه‌های خود را در این زمینه، در مسائلی چون منشا دین، علم و دین، عقل و دین، زبان دین، ضرورت بعثت پیامبران، حکمت تکالیف و انسان کامل بیان کرده‌اند. مسئله‌ی انتظار بشر از دین به لحاظ‌های مختلف قابل تجزیه و تحلیل و تفسیر است. انتظار بشر از دین، یکی از محصولات اُمانیسم و انسان‌گرایی یا به تعبیری دقیق‌تر، انسان خدایی است که ملاک صحّت و سقم معرفت‌شناختی و خیر و شرِّ ارزش‌شناختی را «انسان» می‌داند این تحقیق که با عنوان«انتظار بشر از دین» از منظر اندیشمندان مسلمان مختلف خصوصا استاد جوادی آملی و دکتر سروش می باشد.در آن این مسئله مطرح است که انسان ها چه نیازی به دین دارند و دین جه انتظاری از انسان دارد . هرچند در رابطه با این مساله دیدگاه های گوناگونی وجود دارد و اگر بخواهیم همه آن را مورد بحث قرار دهیم از حوصله بحث خارج می شود از این روی سعی می شود نظر عده خاصی از افراد مثل استادجوادی عاملی و دکتر سروش و ... را جمع آوری کنیم.در ابتدا به تبیین موضوع و اینکه آیا این دو مطلب که (انتظار بشر ازدین» و «انتظاار دین از بشر یک مطلب را بیان می کند. یا دو مورد و مطلب جدا از هم هستند.و در انتهای مطلب به بحث و نتیجه گیری کلی از مطالب کلی ارائه شده پرداختیم .