اثر بخشی آموزش مدیریت استرس بر عملکرد تحصیلی و خود کارآمدی دانش آموزان پسر پایه اول متوسطه دوم شهر داراب

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مدیریت استرس بر عملکرد تحصیلی و خودکارامدی تحصیلی دانش اموزان پسر اول متوسطه دوم شهر داراب بود. این پژوهش کاربردی بوده و از روش شبه آزمایشی پیش ازمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری این تحقیق دانش آموزان پسر اول متوسطه دوم شهر داراب در سال تحصیلی 1398 1399 بود که از بین آنها 50 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. گروه آزمایش در معرض 8 جلسه 40 دقیقه ای آموزش مدیریت استرس قرار گرفت و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه های عملکرد تحصیلی درتاج و همکاران(1383)، خودکارآمدی تحصیلی شرر(1982) استفاده شد. جهت بررسی پایایی پرسشنامه ها از آلفای کرونباخ و روایی صوری و محتوایی استفاده گردید. آلفای کرونباخ پرسشنامه خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی به ترتیب 0.79 و 0.81 برآورد گردید. برای بررسی فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. با توجه به مقدار f برای خرده مولفه ی خودکارآمدپنداری 16.42، تاثیرات هیجانی 20.01، برنامه ریزی 16.29، انگیزش 23.60 و نمره ی کل عملکرد تحصیلی 57.11 به دست آمد و از نظر اماری معنی دار بود. با این حال، خرده مولفه ی فقدان کنترل پیامد با مقدار 2.44 = f معنادار نبود. بنابراین، فرضیه ی 1 تایید شد و می توان گفت که آموزش مدیریت استرس بر مولفه های عملکرد تحصیلی دانش آموزان پسر اول متوسطه دوم تاثیر دارد. همچنین مقدار f برای خرده مولفه ی میل به آغازگری رفتار 20.73، میل به گسترش تلاش برای کامل کردن تکلیف 37.64، متفاوت در رویارویی با موانع سازی 29.73 و نمره ی کل خودکارآمدی 71.66 به دست آمد که از نظر آماری معنی دار بود. بنابراین، فرضیه ی 2 تایید شد و می توان گفت که آموزش مدیریت استرس بر مولفه های خودکارآمدی دانش آموزان پسر اول متوسطه دوم تاثیر دارد.