بررسی تطبیقی مراحل تربیت دینی فرزندان از منظر اندیشمندان اسلامی و غربی

تعلیم و تربیت و روان‌شناسی، به‌عنوان برجسته‌ترین گرایش‌های رایج در انسان‌شناسی، هیچ‌یک از دیگری بی‌نیاز نیست. تربیت دینی، به‌عنوان یکی از شاخص‌ترین قلمروهای تعلیم و تربیت ارزش‌ها، در اعتبار و روایی خود نه‌تنها از آموزه‌های دینی معتبر الهام می‌گیرد، بلکه وام‌دار اصول روان‌شناسی دین و روان‌شناسی ارزش‌ها است. مجموعه دگرگونی‌هایی در فکر و عقیده فرد، به منظور ایجاد نوعی خاص از عمل و رفتار، که متکی بر ضوابط مذهب باشد، انجام می‌گیرد. در سایه این دگرگونی‌ها، اخلاق، عادات، آداب و رفتار و روابط فردی و اجتماعی شخص صورت مذهبی و دینی به خود می‌گیرد. این پژوهش بصورت تحلیل تطبیقی نگاشته شده است.از آنجایی که تربیت دینی و مذهبی انسان از دوران کودکی و حتی پیش از تولد آغاز می‌شود، توجه به تربیت دینی کودکان از جنبه‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی امری مهم و ضروری است. این مقاله با مطالعه اسنادی به معرفی مراحل تربیت دینی، و چگونگی و اصول آن از منظر اسلام و غرب پرداخته است. از آنجایی که هدف همه پیامبران تربیت انسان بوده است، به اقوال و افعال اهل بیت در زمینه تربیت دینی کودکان پرداخته شده است. در اسلام درباره چگونگی و مراحل تربیت دینی (دوران جنینی، دوران نوزادی و شیرخواری، هفت سال اول و هفت سال دوم و...) آموزه‌های فراوانی گزارش شده که در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.همچنین مراحل رشد دینی از منظر اندیشمندان غربی (پیاژه،گلدمن،کلبرگ و هارمز)بررسی و به شباهتهای بین نظرات اسلام و غرب پرداخته شد.