اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تحمل پریشانی مبتلایان به اختلال وسواسی جبری

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تحمل پریشانی در مبتلایان به اختلال وسواسی جبری بود. طرح تحقیق نیمه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه آزمایشی و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان 20 تا 30 ساله مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تبریز در سال 1399 بود. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) در پیش‌آزمون، 24 نفر که دارای ملاک‌های ورود و خروج بودند نمونه آماری را تشکیل دادند. این 24 نفر به طور تصادفی در 2 گروه 12 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، طرحواره درمانی گروهی را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار دارند. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. داده‌ها به کمک نرم‌افزار spss 22 تحلیل شدند. نتایج پژوهش نشان داد که طرحواره درمانی گروهی به طور معناداری منجر به افزایش توانایی تحمل پریشانی در مبتلایان به اختلال وسواسی جبری می شود. در نتیجه می توان گفت طرحواره درمانی گروهی رویکرد مناسبی جهت افزایش تحمل پریشانی در مبتلایان به اختلال وسواسی جبری می باشد.